reżyserka filmu „Normalny (-na)” ("Normal"). Adele Tulli jest filmowczynią i naukowczynią zainteresowaną eksperymentalnymi praktykami dokumentalnymi, a także badaniami nad płcią i antropologią wizualną. W 2018 r. ukończyła doktorat na Uniwersytecie Roehampton w Londynie, badając subwersywną estetykę filmu w kontekście queer i feminizmu. Wyreżyserowała nagradzane filmy, takie jak "365 without 377", o zmaganiach społeczności LGBT w Indiach i Rebel Menopause, o działaczce feministycznej Thérèse Clerc. Oba filmy były transmitowane na całym świecie i były pokazywane na wielu festiwalach (Sheffield DocFest, WatchDocs, Guadalajara International FF, Flare BFI / Londyn, Frameline / San Francisco, NewFest / NY, Mix Brasil, Turyn LGBT Film Festival, Films de Femmes / Creteil i wiele innych) i zdobył kilka nagród.

członkini zespołu Krzysztofa Warlikowskiego, występowała w filmach Petera Greenawaya, Andrzeja Wajdy i Jerzego Skolimowskiego. Zdobyła szereg najważniejszych polskich nagród za swoje role filmowe. Ostatnio mogliśmy ją podziwiać w „Niewinnych” Anne Fontaine. W filmie „Kobro/Strzemiński” Buzek wciela się nie tylko w Katarzynę Kobro, ale też we wszystkie pozostałe role żeńskie: Rodzącą Gaję, Eleonorę, Fanny Kaplan, Clarę Haber i Pielęgniarkę.

Jurorka w konkursie National Geographic na najlepsze zdjęcia. Redaktor Naczelna National Geographic Polska, National Geographic Traveler i Kaleidoscope. Absolwentka Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się historią, podróżami i fotografią. Jest jurorką w konkursach fotograficznych oraz redaktorką książek, pod jej redakcją ukazał się między innymi przewodnik po Polsce. Była redaktor naczelną National Geographic Kids oraz redaktor prowadzącą magazynu lifestylowego Inspire.

Jurorka w konkursie Nos Chopina. Dziennikarka radiowa i telewizyjna. Związana z radiową Trójką i TVP Kultura. Uważa, że życie bez kultury jest pozbawione sensu, dlatego od lat promuje wydarzenia, rozmawia z artystami, próbuje zachęcić jak najwięcej osób do uczestniczenia w kulturze na co dzień a nie od święta.

bohater filmu „Proces Ratko Mladicia” („The Trial of Ratko Mladić”). Prawnik, prokurator, zdobył wykształcenie na na UCLA i Santa Clara University. Był prokuratorem federalnym w Departamencie Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych w latach 1987-1994. W latach 1994-1996 pracował w Międzynarodowym Trybunale Karnym dla byłej Jugosławii. W 2001 r. pełnił funkcję prokuratora w procesie Ratko Mladicia.

Jeden z reżyserów filmu „ISIS jutra. Zagubione dusze Mosulu” ("ISIS, tomorrow. The lost souls of Mosul"). Fotograf, którego prace trafiały na pierwsze strony wiodących światowych gazet, takich jak Time, International Herald Tribune, Los Angeles Times, Newsweek, L’Espresso, Der Spiegel, Paris Match czy Stern. Zajmuje sięgłównie tematykąwojen i migracji. Zanim skupił sięna konflikcie w Syrii, dokumentował Arabską Wiosnę. Był jednym z pierwszych fotografów protestów przeciwko reżimowi Baszara al-Assada, a następnie wojny w Syrii.

Reżyserka filmu „Jej najważniejszy mecz” ("Home games"). Ukraińska artystka, zdobywczyni wielu nagród. Po studenckim filmie „Siostra Zo” stworzyła swój pierwszy pełnometrażowy dokument „Alisa w krainie wojny” o wojnie na wschodzie Ukrainy, który miał premierę w 2015 r. na IDFA w konkursie debiutów. Ukończony w 2018 „Jej najważniejszy mecz” wszedł do programu 30 festiwali, m.in. Sheffield Doc/Fest, IDFA Amsterdam, Fipadoc Biarritz, Tempo Stockholm, Docpoint Helsinki, One World Prague.

współreżyser filmu „Herzog / Gorbaczow” („Meeting Gorbachev”). Brytyjski reżyser i producent, szef firmy Spring Films. Jest także dyrektorem Królewskiego Instytutu Antropologii Wielkiej Brytanii i Irlandii. Wyreżyserował wiele nagradzanych filmów dokumentalnych m.in. seria „Strangers Abroad”, „Khyber”, „Night Will Fall”, „Where the Wind Blew”, and „Witchcraft Among the Azande”. Wyprodukował blisko trzynaście filmów Wenera Herzoga. Odpowiadał za produkcję „Sceny zbrodni” i „Sceny ciszy” Joshuy Oppenheimer.

Reżyserka filmu "Transnistria" ("Transnistra"). Urodziła się w Szwecji w 1983. Jej pełnometrażowy debiut, osobiście zmontowany dokument Pine Ridge, zakwalifikował się do oficjalnej selekcji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji w 2013 r., a rok później zdobył nagrodę dla najlepszego nordyckiego dokumentu na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Göteborgu.

reżyserka filmu „Cała przyjemność po stronie kobiet” („#Female Pleasure”). Ukończyła prawo, filmoznawstwo, filozofię i psychologię na Uniwersytecie w Zurychu. Przez dwa lata pracowała jako asystentka reżysera nad nominowanym do Oscara® filmem Christiana Freia „Fotograf wojenny”. Od 2001 r. jest niezależną twórczynią filmów dokumentalnych.

Bohater filmu „Kwity z Panamy” („Panama Papers”). Niemiecki dziennikarz śledczy dziennika „Süddeutsche Zeitung”, zdobywca Pulitzera za pracę nad ujawnieniem afery „Kwity z Panamy” („Panama Papers”), której przedmiotem był wyciek danych z kancelarii podatkowej działającej w Panamie. Wcześniej ujawnił nieprawidłowości dotyczące klubu motocyklistów ADAC, Kościoła katolickiego, służb specjalnych i rajów podatkowych.

Bohaterka filmu „Zniknięcie mojej matki” („The Disappearance of My Mother”). Jedna z pierwszych włoskich topmodelek. Jej twarz zdobiła okładkę pierwszego numeru „Vogue Italia” (rok 1965). Odniosła sukces w Nowym Jorku, gdzie współpracowała m.in. z Dianą Vreeland, Irvingiem Pennem i Richardem Avedonem. Przyjaźniła się też z Andym Warholem. W 1968 roku wróciła do Włoch, gdzie pięć lat później porzuciła świat mody i zaangażowała się w działalność feministyczną. Barzini jest bohaterką filmu „Zniknięcie matki” („The Dispappearance of My Mother”), nakręconego przez jej syna Beniamino Barrese (który też jest gościem festiwalu MDAG).

Reżyser filmu „Zniknięcie mojej matki” ("The Disappearence of My Mother"). Urodzony w 1986 r. Beniamino Barrese skończył filozofię na uczelni Statale di Milano, międzynarodową gospodarkę polityczną na londyńskim King’s College i operatorstwo na brytyjskiej uczelni National Film and Television School w Beaconsfield. Od 2011 r. pracuje jako reżyser, kierownik zdjęć i fotograf. Jako operator pracował przy filmach fabularnych i dokumentalnych, reklamach, filmach modowych, teledyskach i krótkometrażówkach wyświetlanych na festiwalach na całym świecie.

Reżyser filmu „Architektura nieskończoności” ("The Architecture of Infinity"). Urodzony w 1958 r. Schaub pierwsze swoje filmy, pokazujące świat przeżyć młodego twórcy filmów politycznych, wyprodukował w wytwórni Zürcher Videoladen. Gdy na początku lat 80. jego kariera reżyserska nabrała tempa, porzucił studia germanistyczne i zaczął samodzielnie szlifować swoje umiejętności. Doświadczenia nabywał jako asystent reżyserski, operatorski i montażowy.

Reżyser filmu „Ostatnia góra” ("The Last Mountain"). Taternik, himalaista, filmowiec. Uczestniczył w kilkunastu polskich wyprawach w Himalaje i Karakorum, w tym w 8 zimowych. Zdobył pięć ośmiotysięczników: K2 (8611 m), dwukrotnie Mount Everest (8848 m), Lhotse (8516 m), Czo Oju (8201 m) oraz dwukrotnie Gaszerbrum II (8035 m). Działalność filmową w znacznej części związał z górami. Ma na swoim koncie kilkanaście filmów, z których wiele otrzymało nagrody na polskich i zagranicznych festiwalach filmów górskich.

autor muzyki w filmie "Symfonia fabryki Ursus". Kompozytor, flecista, wokalista, improwizator, performer i publicysta. Gra i komponuje współczesny jazz w wielu odsłonach, muzykę współczesną, elektroniczną, posthiphop, noise, a także różne odmiany muzyki improwizowanej.

Bohaterka filmu „Cała przyjemność po stronie kobiet” („#Female Pleasure”). Doris Wagner wychowała się w pobożnej rodzinie protestancko-katolickiej w Bawarii, a w wieku 19 lat wstąpiła do zakonu, gdzie doświadczyła molestowania seksualnego. Od tego czasu walczy z podwójnymi standardami i przestępstwami na tle seksualnym w Kościele katolickim. Jej celem jest doprowadzenie do uznania odpowiedzialności i reformy najwyższych władz kościelnych.

Jurorka w konkursie Amnesty International Polska. Absolwentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, Szkoły Praw Człowieka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz Leadership Accademy for Poland. Od 2007 roku jest Dyrektorką Amnesty International Polska. W latach 2013-2016 członkini Rady Programowej Narodowej Galerii Zachęta. W 2014 roku odznaczona przez Prezydenta Polski Złotym Krzyżem Zasługi. Jej obszary zainteresowań obejmują tematy związane z prawami człowieka, kulturą i sztuką, wolnościami obywatelskimi i akcjami społecznymi. Walka o prawa człowieka jest jej misją i stylem życia.

Jeden z reżyserów filmu „Sojalizm” ("Soyalism"). Parenti, reżyser włosko-amerykańskiego pochodzenia, mieszkał w Wielkiej Brytanii, Brazylii i USA, zaś reżyserię studiował w Hiszpanii. Jego pełnometrażowy dokument „Armia zawodowa” był pokazywany w 15 stacjach TV oraz w japońskich kinach, a krótkie metraże zdobywały nagrody na wielu festiwalach; jeden z nich, „Zewdu, dziecko ulicy”, jest rekomendowany przez platformę Vimeo. „Kontener 158” zdobył dwie nagrody dla najlepszego dokumentu na festiwalu w Rzymie, gdzie miał premierę, a serial dokumentalny nakręcony na wyspie Stromboli nadawała stacja Sky Arte TV.

Reżyser filmu "Warszawa: miasto podzielone" ("Warsaw: a city divided"). Reżyser i scenarzysta urodzony w mieście Halifax w Kanadzie. Mieszka i pracuje w Warszawie. Studiował historię i reżyserię na uczelniach w Ameryce Północnej i w Europie. Za film dokumentalny zrealizowany we współpracy z National Film Board of Canada dostał nagrodę Gemini oraz został nominowany do prestiżowej nagrody Writers Guild of Canada. Otrzymał także odznakę “Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznawaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2015 r.

Reżyserka filmu "Jazda obowiązkowa" ("Compulsory figures"). Ewa Kochańska, urodzona w Krakowie, ukończyła Wydział Teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydział Reżyserii Warszawskiej Szkoły Filmowej w 2014 r. Jest reżyserem, scenarzystką i doświadczonym instruktorem dramy pracującym z dziećmi i młodzieżą. Jej etiudy filmowe pokazywane i nagradzane na festiwalach w Polsce i za granicą. „Jazda obowiązkowa ", jej pełnometrażowy debiut dokumentalny prezentowany na IDFA był rozwijany w ramach kursu dokumentalnego DOK PRO w Szkole Wajdy oraz programu DOC LAB POLAND.

Reżyserka filmu „Diagnosis” („Diagnosis”). Absolwentka PWSFTviT w Łodzi, kulturoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim oraz Programu Dokumentalnego DOK PRO w Szkole Wajdy. Uczestniczka Docu Talents from the East w Karlowych Warach, Doc Lab Poland, stypendystka Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. Jej krótkometrażowy film dokumentalny „Jajko i kura” o trudnych relacjach między matką a córką miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowych Films de Femmes w Paryżu. Autorka serii artykułów na temat metod pracy wybitnych reżyserów filmów dokumentalnych. „Diagnosis” to jej pełnometrażowy debiut.

Reżyser filmu „Czas lasów” ("The time of forests"). Studiował antropologię i politologię. Mieszka i pracuje w centralnej Francji. Autor „ Acouphènes” [„Biały szum”], „L’initiation” [„Inicjacja”], „Au nom du coach” [„Maszyna coachingu”], „La chasse au Snark” [„Wyprawa na Żmirłacza”] i „Des bois noirs”.

współreżyser filmu "Kraj bez Boga". Gerard Mannix Flynn jest uznanym dramaturgiem, artystą, autorem i performerem. Urodzony w Dublinie, jest jednym z najbardziej prowokujących głosów literackich dzisiejszej Irlandii. Jego praca dotyczy problemów związanych z nadużyciami instytucjonalnymi, więzieniem, przemocą, wykorzystywaniem seksualnym dzieci, uzależnieniem i niesprawiedliwością. Oprócz pracy jako wielokrotnie nagradzany aktor, scenarzysta i dramaturg, Gerard jest również członkiem Rady Miasta Dublina.

Jeden z reżyserów filmu „Penisokracja” ("Dicktatorship"). Urodzony w 1976 r. w Sarntalu we włoskim Tyrolu Południowym Hofer skończył wydział nauk o komunikacji na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz filmoznawstwo na londyńskim Uniwersytecie Middlesex, po czym zamieszkał w Rzymie. Jest niezależnym dziennikarzem i filmowcem, a także korespondentem z Włoch dla francusko-niemieckiej telewizji Arte.

Reżyser filmu „Nienawidzę Nowego Jorku” ("I hate New York"). Dziennikarz i filmowiec zamieszkały w Barcelonie. Swój debiut reżyserski, „Nienawidzę Nowego Jorku”, pisał, tworzył i produkował przez okres 10 lat. Producentem wykonawczym jego filmu jest reżyser J.A. Bayona.

Jurorka w Konkursie Głównym. Ukończyła studia na Wydziale Operatorskim moskiewskiego W.G.I.K. pod okiem Wadima Iwanowicza Jusowa - wybitnego operatora mistrzów rosyjskiego kina, m.in. Andrieja Tarkowskiego. W 2003 Hanna Polak otrzymała nagrodę Bolesława Chrobrego dla Najlepszego Producenta na Krakowskim Festiwalu Filmowym. Za film Dzieci z Leningradzkiego, otrzymała w 2004 roku nominacje do Oscara. Film otrzymał dwie nominacje do Nagrody Emmy, nagrodę International Documentary Award, oraz wiele innych nagród na świecie.

Współreżyser i współproducent filmu „Proces Ratko Mladicia” („The Trial of Ratko Mladić”). Jest jednym z najbardziej docenianych przez krytyków brytyjskich reżyserów filmów dokumentalnych. Zdobył każdy z ważniejszych laurów przyznawanych brytyjskiej sztuce dokumentalnej lub przynajmniej nominację (nagroda BAFTA, Royal Television Society, Grierson, Broadcast, Broadcasting Press Guild, Televisual, a także Nagroda Emmy).

Reżyser filmu „Eisenberger. Każdy może być artystą” ("Eisenberger – Art Must Be Beautiful, As The Frog Says To The Fly"). Hercli Bundi urodził się w 1964 r. w Glarus. Studiował reżyserię i produkcjęfilmową w Lozannie w latach 1988-1992, a w 2002 wspólnie z Vadimem Jendreyko założył wytwórnię Mira Film. Od 2007 do 2010 r. pracę w wytwórni łączył z wykładami w Hochschule der Künste w Zurychu. W pracy reżyserskiej interesują go punkty styczne sztuki i społeczeństwa.

Reżyserka filmu „A to mój przyjaciel robot” ("Hi, A.I."). Dokumentalistka z Monachium. Studiowała film na monachijskim Uniwersytecie Filmu i Telewizji, zrobiła magisterium ze slawistyki i amerykanistyki. Podczas rocznego pobytu na stypendium Fulbrighta w Nowym Jorku uczęszczała na zajęcia z filmu i socjologii na New School University. W 2010 r., podczas pobytu w Moskwie na stypendium DAAD, zaczęła badać budownictwo konstruktywistyczne.

Reżyserka filmu "Gdzie jest nasz dom?" ("Where we belong"). Jacqueline Zünd urodziła się w Zurychu. Po studiach dziennikarskich na zuryskiej uczelni Ringiera dostała się doszkoły filmowej w Londynie, po czym przez 2 lata pracowała w Zebra, programie popkulturowym szwajcarskiej telewizji publicznej. Po dwuletnim pobycie w Rzymie, gdzie pracowała w Instytucie Szwajcarskim, wróciła do Szwajcarii i podjęła pracę nad pierwszym pełnometrażowym filmem dokumentalnym. Pokazywany na wielu światowych festiwalach Goodnight Nobody (2010) zdobył wiele nagród, m.in. za najlepszy debiut na Visions du Réel czy wyróżnienie na DOK Lipsk.

Juror w konkursie Amnesty International Polska. Filmoznawca, eseista, publicysta. Aktywny jako krytyk filmowy, pisuje także o literaturze i sztukach wizualnych. Absolwent krakowskiego filmoznawstwa, Instytutu Studiów Politycznych i Międzynarodowych UJ, studiował też w Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN w Warszawie. Publikuje m. in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Oko.press, „Aspen Review”. Współautor i redaktor wielu książek filmowych, ostatnio (wspólnie z Łukaszem Rondudą) "Kino-sztuka. Zwrot kinematograficzny w polskiej sztuce współczesnej".

Juror w konkursie Nos Chopina, w zastępstwie za Dyrektora FINA - Dariusza Wieromiejczyka. Specjalista ds. programowych Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego. Po godzinach jako dziennikarz pisuje do działów kultury „Tygodnika Powszechnego” i „Przekroju”. Publikował również na łamach m.in. „Polityki”, „Machiny” i „Wprost”. Jako reporter współpracował z Programem Drugim Polskiego Radia. Autor książki „The Dom. Nowojorska bohema na polskim Lower East Side”.

Reżyser filmu „Za głosem serca” („Heartbound”). Autor filmu fabularnego „Borg/McEnroe. Między odwagą a szaleństwem” (2017), w którym jedną z głównych ról zagrał Shia LaBeouf. Metz jest także reżyserem filmu dokumentalnego „Armadillo – wojna jest w nas” (2010), za który otrzymał Grand Prix canneńskiego Tygodnia Krytyki Filmowej oraz wiele innych nagród, w tym Emmy za najlepszy montaż. Metz posiada tytuł magistra antropologii wizualnej, a jego prace obejmują filmy artystyczne, reklamy oraz teledyski. W 2015 r. wyreżyserował odcinek serialu HBO „Detektyw” z Colinem Farrellem, Rachel McAdams i Vincem Vaughnem. Swój ostatni film zrealizował z Sine Plambech, badaczką migracji, handlu ludzi i europejskim kryzysem migracyjnym, która również będzie gościem festiwalu.

Producent filmu „Stroiciel Himalajów” („Piano to Zanskar”). Jarek Kotomski jest światowej sławy fotografem. Pracował dla magazynu „Podroże”, podróżując po całym świecie. „Stroiciel Himalajów” to jego debiut fabularny, ale jako współzałożyciel Between Friends ma ponad trzyletnie doświadczenie w produkcji komercyjnych filmów i muzycznych filmów dokumentalnych. Jego najnowszy projekt to „Scriabin in the Himalayas” (obecnie w postprodukcji).

Reżyserka filmu "Symfonia fabryki Ursus" ("Symphony of the Ursus Factory"). Artywistka, artystka wizualna, reżyserka, pedagożka akademicka i przedszkolna. Autorka i inicjatorka realizowanego od 2011 r. wielodyscyplinarnego przedsięwzięcia z pogranicza sztuki i aktywizmu społecznego z byłymi pracownikami i pracownicami fabryki ciągników Ursus, na które składają się m.in. działania site-specific w przestrzeni publicznej, akcje społeczno-artystyczne, performance, happeningi, filmy niezależne oraz pełnometrażowy dokument kreacyjny pt. „Symfonia Fabryki Ursus” (Nagroda Filmowa PISF, MSN, Szkoły Wajdy).

Jennifer Baichwal i Nicholas de Pencier, twórcy filmu „Antropocen: epoka człowieka” („Anthropocene: The Human Epoch”). Kanadyjski duet reżysersko-operatorsko-producencki. Prawie 20 lat temu założyli firmę producencką Mercury Films. Zdobyli wiele nagród m.in. Emmy, Gemini oraz nagrody dla najlepszego niezależnego dokumentu kanadyjskiego i najlepszego dokumentu o kulturze na festiwalu Hot Docs za „Let It Come Down: The Life of Paul Bowles”, „The Holier It Gets”, „Boski akt” czy „Dług według Margaret Atwood”.

reżyserka filmu "Marek Edelman ...i była miłość w getcie". Jolanta Dylewska ukończyła sztukę operatorska i reżyserię w Szkole Filmowej w Łodzi. Jest członkinią PSC, EFA, AFAA. Pracuje jako wykładowczyni w Szkole Filmowej Łodzi oraz visiting Professor w Filmakademie Baden- Wuerttemberg w Niemczech. Reżyserka filmów dokumentalnych i autorka zdjęć w kilkudziesięciu filmach fabularnych i dokumentalnych, laureatka wielu nagród , m.in. Złotej Żaby za nominowany do Oscara film Agnieszki Holland „W ciemności”. Po raz drugi współpracuje z Sergeyem Dvortsevoyem. Pierwszy raz spotkali się na planie filmu „Tulpan” (2008), który wygrał sekcję Un Certain Regard podczas festiwalu w Cannes.

Jurorka w konkursie National Geographic na najlepsze zdjęcia. Absolwentka Reżyserii Filmowej na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz Szkoły Wajdy w Warszawie. Kształciła się pod kierunkiem wybitnych polskich twórców filmowych takich jak Andrzej Wajda i Wojciech Marczewski. Reżyser fabularnych etiud filmowych oraz filmów dokumentalnych, które były prezentowane i nagradzane na wielu festiwalach w Polsce oraz za granicą.

Jurorka w konkursie Green Warsaw. Fundacja WWF Polska. Od 18 lat związana z branżą medialną i public relations, w WWF Polska zajmuje się komunikacją prowadzonych przez fundację projektów przyrodniczych, a także odpowiada za prowadzone kampanie społeczne i edukacyjne. Od 5 lat odpowiedzialna za to, aby w całej Polsce zgasły światła podczas największej ekologicznej akcji społecznej na świecie Godziny dla Ziemi WWF.

Reżyserka filmu "Tańczę dla Ciebie". Absolwentka reżyserii w Szkole Filmowej w Łodzi. Stypendystka projektu Regard croisé / Viewing crossed (INSAS, Belgia). Autorka krótkometrażowego filmu dokumentalnego "Tańczę dla ciebie" (2018), który zdobył nagrodę główną na festiwalu IDFA w ramach Kids & Docs Competition. Laureatka Nagrody Filmowej Małopolski na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni, Grand Prix na festiwalu w Wenecji Ca' Foscari Short Film Festival za film „Saszka". Autorka krótkometrażowych filmów dokumentalnych „My Brother’s Life”, „A New Tomorrow” pokazywanych na licznych festiwalach zagranicznych i krajowych.

Producent i konsultant filmów dokumentalnych. Przez 10 lat pracował dla BBC w Londynie; najpierw był redaktorem programowym, następnie zarządzał działem odpowiedzialnym za współpracę strategiczną pomiędzy BBC a sektorem filmów niezależnych. 3 lata przepracował we Francji w telewizji Arte jako menedżer programowy. Po dokumentalnym debiucie reżyserskim został producentem filmowym.

Jurorka w Konkursie Głównym. Urodzona w 1974 r. w Teheranie, w 2001 rozpoczęła pracę w sekcji międzynarodowej DEFC [irańskie Centrum Filmu Dokumentalnego i Eksperymentalnego]. Od tego czasu tłumaczy scenariusze, promuje i dystrybuuje irańskie filmy zagranicą oraz czynnie uczestniczy w wielu festiwalach filmowych (czasami jako jurorka) i rynkach międzynarodowych. Od 2008 r. zasiada w komisji selekcyjnej i układa program irańskiego festiwalu Cinema Verite.

Juror w konkursie Green Warsaw. Dyrektor Biura Infrastruktury w Urzędzie Miasta Warszawy. Leszek Drogosz zajmuje się realizacją zadań z zakresu zapewnienia bezpieczeństwa zaopatrzenia mieszkańców Warszawy w energię elektryczną, ciepło, gaz, wodę oraz odbiór ścieków, jak również zagadnieniami dotyczącymi ochrony klimatu. Całą dotychczasową pracę zawodową poświęcił m.st. Warszawie, zarządzając oraz nadzorując jednostki miejskie z sektora transportu, gospodarki wodnej, ciepła oraz gospodarki odpadami. Zaangażowany w realizację projektów z kilku dużych i średnich programów UE, w tym z Funduszu Spójności, związanych z odpowiedzialnym i zrównoważonym rozwojem miast.

Bohaterka filmu „Ustrzelić mafię” ("Shooting the Mafia”), reż. Kim Longinotto. Letizia Battaglia to kultowa postać we Włoszech. W latach 70. XX wieku była pierwszą włoską fotoreporterką dokumentującą brutalne morderstwa i wpływ mafii na życie zwykłych ludzi. Jej obrazy z tamtego czasu nie straciły siły przekazu. Szokujące, rejestrowane z narażeniem życia fotografie określają karierę Battaglii, jednocześnie ukazując bezwzględny świat ucisku i strachu. Są wyzywające i jednocześnie namiętne, podobnie jak życie Battaglii, która świadomie zrywała z konwenansami społecznymi.

Jeden z reżyserów filmu „Penisokracja” ("Dicktatorship"). Luca Ragazzi urodził się w Rzymie w 1971 r. i skończył literaturę i filozofię na rzymskim Uniwersytecie La Sapienza. Jest dziennikarzem, krytykiem filmowym, fotografem i niezależnym filmowcem.

Juror w konkursie Green Warsaw. Reżyser i producent filmów dokumentalnych, partner wytwórni Vision House Productions. Współpracuje z globalnymi stacjami TV, m.in. BBC, Discovery Channel, Al Jazeera English i NHK. Produkuje seriale, wiadomości i filmy dokumentalne na temat obecnej sytuacji politycznej, kulturalnej i społecznej w Polsce. W 2017 wyreżyserował „Punkt krytyczny” - pierwszy polski dokument o zmianie klimatu, nagrodzony na festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Ostatnimi czasy pisywał scenariusze filmów dokumentalnych dla BBC World i Al Jazeery oraz opowiadał o katastrofie smoleńskiej w Al Jazeera English, o Euro 2012 w BBC, o kwestii aborcji w BNN, o wojnach gangów w Discovery UK i sytuacji w polskich więzieniach w Channel 5. Obecnie pracuje nad nowym dokumentem na temat polskiej polityki.

aktor wszechstronny i utalentowany, ma na koncie kilkadziesiąt ról filmowych i teatralnych, a także liczne nagrody. Występował w kasowych produkcjach HBO i filmach nagrodzonej niedawno Srebrnym Niedźwiedziem Małgorzaty Szumowskiej. W filmie „Kobro/Strzemiński” odgrywa wszystkie role męskie: Władysława Strzemińskiego, Kuratora, Carskiego Oficera, Fritza Habera, Lenina, Kata oraz Widza.

Mads Brügger reżyser filmu "Kto zabił sekretarza generalnego ONZ?" ("Cold Case Hammarskjöld"), prezentowanego na 16. Festiwalu Filmowym Millennium Docs Against Gravity, za który otrzymał nagrodę za reżyserię na Festiwalu Sundance. Urodził się w 1972 roku. Duński dziennikarz, pisarz, filmowiec. Prowadzi programy telewizyjne. Autor kilku książek, współpracował zarówno z czasopismami, jak i dziennikami. Produkował nagradzane programy radiowe. Prowadził doceniony przez krytyków wieczorny program telewizyjny "The 11th Hour", a także codzienny program informacyjny „Deadline”. Jest jednym z twórców satyrycznego serialu dokumentalnego "Danes for Bush" (2004).

współreżyserka filmu „Kraj bez Boga”. Maedhbh Mc Mahon jest artystą, scenografką i projektantką kostiumów. Studiowała film dokumentalny w London Filmmakers Co-Operative i Westminster College. McMahon pracował w dziale kostiumów w takich filmach jak "Harry Potter", "Gwiezdne wojny", "James Bond" i wiele innych. McMahon dołączyła do Farcry Productions w 2006 roku.

producentka filmu "Jazda obowiązkowa". Ur. w 1984 w Krakowie. Absolwentka Socjologii i Produkcji Filmowej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od 2009 roku zajmuje się zawodowo produkcją filmową. W latach 2010-2018 pracowała na Wydziale Reżyserii PWSFTViT. Współpracowała przy kilkudziesięciu filmach dokumentalnych i kilku fabularnych. W 2013 roku wraz z trojgiem przyjaciół założyła SQUARE film studio sp. z o.o., gdzie pracuje jako producent kreatywny. W wolnym czasie pisze, tańczy i podróżuje.

producentka filmu „Kobro/ Strzemiński. Opowieść fantastyczna”. Wieloletnia dziennika i krytyczka filmowa. Współpracowała z „Gazetą Wyborczą i „Wysokimi Obcasami”, była szefową działu filmowego „Dziennika”, pisała, wydawała i prowadziła programy kulturalne w telewizji. Dziś zajmuje się pisaniem scenariuszy („Ciemno, prawie noc”, „Znaki szczególne”) i komiksy (jej „Anastazja” znalazła się na liście Najlepszych Komiksów Europejskich Paula Gravetta 2017). Produkuje także filmy („Autor Solaris”, „Kobro/ Strzemiński. Opowieść fantastyczna”. Jest dyrektorką Gildii Reżyserów Polskich.

Autorka scenariusza filmu "Kobro / Strzemiński. Opowieść fantastyczna" ("Kobro / Strzemiński. A Fantastic Tale"). Najczęściej wystawiana dramatopisarka w Polsce. Autorka głośnych sztuk, m.in. „Szajba” i „Walizka”. Jej dramaty zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, francuski, ukraiński, czeski, serbski, chorwacki, słowacki, rumuński, szwedzki, hiszpański, rosyjski i hebrajski. Pracuje również w operze, gdzie z Mariuszem Trelińskim przygotowała „Umarłe miasto”, a z Andrzejem Chyrą i Pawłem Mykietynem „Czarodziejska górę”.

Założycielka i producentka Entertain Pictures. Absolwentka PWSFTviT w Łodzi, Programu dla Kreatywnych Producentów w Szkole Wajdy, Marketingu i Strategii Marketingowych na SGH oraz programu Eurodoc. Absolwentka warsztatów EAVE Marketing, DOK Hackathon i Structural Constellations. Uczestniczka Docu Talents from the East w Karlowych Warach oraz The Goes to Cannes. Członek SFP. Nagrodzona na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Niezależnych OFF Camera Nagrodą Główną KIPA za Najlepszy Debiut Producencki - DIAGNOSIS w reż. Ewy Podgórskiej.

Juror w konkursie Nos Chopina. Wicedyrektor Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, związany z tą instytucją od początku jej działalności w 2007 roku. Wcześniej, przez wiele lat w redakcji tygodnika „Przekrój”, był autorem tekstów o sztuce, architekturze i sprawach społecznych. Publikował w prasie polskiej i zagranicznej. Z zawodu antropolog kultury, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Odpowiada za komunikację i rozwój Muzeum.

Juror w konkursie National Geographic na najlepsze zdjęcia. Operator filmowy, scenarzysta, reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych, dwukrotny laureat nagrody za zdjęcia na FF w Gdyni oraz Brązowej Żaby na Camerimage, trzykrotnie nominowany do Orłów oraz do Rumuńskiej Nagrody GOPO. Członek Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej. Wielokrotnie nagradzany za swoje filmy dokumentalne, m.in. w Karlowych Warach, Berlinie, Chicago, Lipsku, Nyon, Krakowie, Tampere, Teheranie, Trento. Jego najbardziej znane filmy to: Takiego pięknego syna urodziłam, Istnienie, Śmierć z ludzką twarzą, Cały dzień razem, Do bólu, Ucieknijmy od niej, Deklaracja nieśmiertelności, Zabójca z lubieżności.

Reżyserka „Reformatorka islamu” („The Reformist”). Duńska reżyserka. Jej pierwszy film „Syriatypes” jest historią syryjskiego artysty, walczącym ze stereotypami dotyczącycmi ofiar wojny. Bohaterką jej najnowszego filmu „Reformatorka islamu” jest Sherin Khankan, która otworzyła jeden z pierwszych w Europie meczetów prowadzonych przez imamki. Po swoim rozwodzie Sherin otwarcie zaczęła udzielać islamskich rozwodów i małżeństw między muzułmańskimi kobietami i przedstawicielami innych religii.

Reżyserka filmu „Daymohk. Tańczyć i przetrwać” ("Daymohk"). Masza Nowikowa urodziła się w 1956 r. w Moskwie. Po studiach pedagogicznych na Uniwersytecie Moskiewskim uczyła rosyjskiego i literatury. W Kazachstanie została asystentką reżysera w niemieckim teatrze. Tuż przed upadkiem Muru Berlińskiego wyjechała do Holandii, gdzie mieszka i pracuje do dziś. Z początku była tam tłumaczką i nauczycielką, potem przewodniczką po domu cara Piotra Wielkiego w Zaandamie.

reżyser filmu „Stroiciel Himalajów” („Piano to Zanskar”). Michal Sulima jest filmowcem samoukiem urodzonym w Polsce. Swoją karierę zawodową rozpoczął jako fotograf w sektorze komercyjnym i modowym, ale szybko zaczął kręcić filmy. Ukończył wydział fotografii na University of the Arts London filmem krótkometrażowym, który szybko zdobył uznanie i znalazł się w oficjalnej selekcji m.in. na London Short Film Festival.

Reżyser filmu "1989". Absolwent Międzywydziałowych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i specjalizacji Animacja Kultury. Wieloletni współpracownik TVP Kultura. Stypendysta programu „Promocja twórczości” MKiDN w 2009 roku. W 2013 r., za program tv „Jedna Scena” otrzymał nagrodę PISF. W 2013 r. zadebiutował jako reżyser dokumentem pełnometrażowym „Mundial. Gra o wszystko”.

Juror w Konkursie Głównym. Autor filmów "Wszystkie Nieprzespane Noce", "Fuck For Forest", "Koniec Rosji", oraz teledysków m.in: dla Radiohead, Mark Pritchard & Thom Yorke, Brodka, Jacek Sienkiewicz. Nagradzany na festiwalach m.in: Sundance, Millennium Docs Against Gravity, Hot Docs, Nowe Horyzonty, Nyon Visions Du Reel, Jihlava IDF, Cinema Eye Honors.

reżyser filmu "Gruzińska kopalnia bitcoinów". Urodził się w 1993 r. w Tbilisi. W 2011 wyjechał do Kalifornii studiować film i sztuki wideo na uczelni CalArts. 3 lata później na Wiedeńskim Festiwalu Filmowym odbyła się premiera jego „The Many Faces of Comrade Gelovani” [„Wiele twarzy towarzysza Gelowaniego”]. Antadze ukończył CalArts w 2015 r. i kolejne dwa lata przepracował w USA jako montażysta, tłumacz i reżyser. Ukończywczy produkcję pełnometrażowego debiutu „Gruzińska kopalnia bitcoinów”, przeniósł się do Amsterdamu, gdzie prowadzi badania w ramach programu In and Through Cinema Niderlandzkiej Akademii Filmowej. Jego filmy krótkometrażowe pokazywano na Ann Arbor Film Festival, brukselskim L’Age d’Or i innych festiwalach.

reżyser filmu "Serbka" ("Srbenka"). Nebojša Slijepčević jest reżyserem wielu kreatywnych filmów dokumentalnych, które zdobyły szereg nagród na najważniejszych międzynarodowych festiwalach. Trzykrotnie nominowany do nagrody Prix Europa za filmy dla telewizji. Jego pierwszy pełnometrażowy dokument, wyprodukowany w międzynarodowej koprodukcji film „Gangster miłości”, pokazano na kanadyjskim HotDocs i czeskim IFF Karlovy Vary; „Gangster” okazał się kasowym sukcesem w Chorwacji, ojczyźnie reżysera. Slijepčević jest również edukatorem, mentorem i wykładowcą w Szkole Filmu Dokumentalnego w Zagrzebiu. Wyreżyserował m.in. „Serbkę”, „Coś o życiu”, „Męski film”, „Za cztery lata” i „Krowy i ludzie”.

Reżyser filmu „Prywatna podróż w kosmos” ("Fly Rocket Fly"). Urodzony w Moguncji w 1975 r. Schwehm przed pójściem do szkoły filmowej studiował literaturę niemieckąi francuską. Wyreżyserował wiele filmów dokumentalnych, m.in. „Winnetou darf nicht sterben” (2007), „Christopher Lee – Niech przebłyskuje ciemność” (2010), „German Grusel” (2011), „Cinema Perverso” (2015) i „Milli Vanilli: Od sławy do hańby” (2016). Mieszka i pracuje w Strasburgu.

Juror w konkursie Amnesty International Polska. Polski reżyser, operator i producent filmów dokumentalnych. Absolwent reżyserii w Łódzkiej Szkole Filmowej, asystował Kieślowskiemu przy filmie „Trzy kolory. Biały”. Łoziński wykłada reżyserię dokumentalną w dwóch szkołach filmowych – łódzkiej i gdyńskiej. Jest autorem ponad 20 filmów dokumentalnych, między innymi „Miejsce urodzenia”, „Siostry”, „Taka historia”, „Chemia”, „Ojciec i syn” oraz „Nawet nie wiesz, jak bardzo cię kocham”, które zdobyły nagrody na wielu międzynarodowych festiwalach, w tym na Cinema du Reel, DOC Lipsk, Krakowskim Festiwalu Filmowym, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie i New York Film Festival.

Reżyser filmu "In Touch" ("In Touch"). Urodzony w 1981, absolwent PWSFTviT w Łodzi oraz Szkoły Wajdy w Warszawie. Nominowany do nagród IDFA za dokumentalny film pt.„Rogalik” (2012), nagradzany również m.in. na: Festiwalu Zagreb Dox, Festiwalu Alcine (Nagroda Główna), festiwalach w Oberhausen, Pekinie, Bukareszcie, Krakowie i innych. Oprócz reżyserii, zajmuje się animacją społeczną – organizuje warsztaty dla tzw. „trudnej młodzieży”. Jego “In Touch” otrzymał Specjalną Nagrodę Jury konkursu średniometrażowego Międzynarodowego Festiwalu Dokumentalnego w Amsterdamie IDFA 2018.

reżyserka filmu „W pogoni za przyjemnością”. Grønkjær, znana reżyserka i zdobywczyni wielu nagród, skończyła duńską uczelnię filmową w 1997 r. Jej międzynarodowy pełnometrażowy dokument „Klasztor. Pan Vig i zakonnica” otrzymał nagrodę im. Jorisa Ivensa i 11 innych międzynarodowych nagród. „Klasztor” przyczynił się do dzisiejszej popularności duńskiego kina dokumentalnego i rozsławił Grønkjær jako twórczynię obdarzoną uniwersalnym językiem i mocną kinową wizją. Film o chorobliwym nałogu zakochania „Uzależnieni od miłości” po premierze na festiwalu IDFA trafił na rynek amerykański w 2012 r.

Współreżyser i współproducent filmu „Proces Ratko Mladicia” („The Trial of Ratko Mladić”). Zanim rozpoczął karierę dokumentalisty, był działaczem organizacji na rzecz przestrzegania praw człowieka. Miller ma za sobą ponad 15 lat doświadczenia w produkcji filmów dokumentalnych dla BBC oraz brytyjskiego Channel Four. Współpracował z Henrym Singerem przy „Last Orders”, „On A Cold Friday in November” czy „The Betrayed Girls”. Radio Times nazwał jego serial „Protecting Our Parents” zrobiony dla BBC jednym z najważniejszych programów, jakie kiedykolwiek nadała brytyjska telewizja. Otrzymał za niego nominacje do nagród Royal Television Society, Broadcast oraz BAFTA.

Reżyser filmów „Co zrobisz, gdy świat stanie w ogniu” („What You Gonna Do When the World’s on Fire?”), „Po drugiej stronie” („The Other Side”), „Zatrzymać bijące serce” („Stop the Pounding Heart”). Roberto Minervini urodził się we Włoszech. Pracuje jako reżyser, scenarzysta i wykładowca. Ukończył medioznawstwo na uniwersytecie The New School w Nowym Jorku. Obecnie pracuje nad doktoratem z historii kina na Universidad Autónoma w Madrycie. Pracuje i mieszka na zmianę we Włoszech i w Teksasie. Podczas festiwalu wygłosi wykład mistrzowski.

Dyrektor zdjęć do filmu „Kraina miodu” ("Honeyland"). Ljuma, operator i fotograf z Macedonii Północnej, specjalizuje się w rejestrowaniu ludzkich zachowań, intymnych relacji i autentycznych interakcji. Twarze są dla niego motywacją i źródłem. Obiektyw kamery w połączeniu z uczciwym i serdecznym podejściem do bohaterów pozwala mu kreślić wielowarstwowe, naturalne portrety. Owoce tego podejścia widaćw filmach macedońskich i zagranicznych – współpracował m.in. z Iliją Cvetkovskim przy „Avec L´Amour”, Hanisem Bagashovem przy „Mishko”, Dimitarem Orovchancem przy „Towarzyszu” oraz Tamarą Kotevską i Ljubomirem Stefanovem przy „Jeziorze jabłek”.

reżyser filmu "Proces" ("Process"). Jeden z największych współczesnych twórców kina autorskiego Europy Wschodniej. Twórca takich filmów, jak Szczęście ty moje, We mgle czy Majdan. Rewolucja godności. Otrzymał wiele prestiżowych nagród, a jego filmy pokazywanego były na najważniejszych międzynarodowych festiwalach m.in. w Cannes, Wenecji i Toronto.

Współscenarzystka filmu „Penisokracja” ("Dicktatorship"). Urodziła się w Szwajcarii i skończyła wydział nauk biologicznych na rzymskim Uniwersytecie La Sapienza. Magisterium z biologii ewolucyjnej zrobiła w Amsterdamie, po czym została konsultantką naukową, autorką i producentką kreatywną filmów dokumentalnych i programów TV dla wiodących nadawców we Włoszech i zagranicą, m.in. National Geographic Channel, Fox, Rai czy La7.

Stefanie Schulte Strathaus jest kierowniczką sekcji “Forum Expanded” na Berlinale. Tymczasowo prowadzi także sekcję “Forum” wraz z Mileną Gregor i Birgit Kohler. Urodziła się w 1969 r. we Frankfurcie. Studiowała filologię niemiecką, filozofię i teatr w Kolonii i Berlinie; na studiach zajmowała się również eksperymentalnymi projektami galeryjnymi i kinowymi. W 1991 zaczęła pracę w stowarzyszeniu „Freunde der Deutschen Kinemathek” [Przyjaciele Kinoteki Niemieckiej] i w 1994 została dyrektorką programową tamtejszego kina Arsenal. 10 lat później wraz z Mileną Gregor i Birgit Kohler stanęła na czele stowarzyszenia, w 2008 r. nadając mu nazwę „Arsenal – Instytut filmu i sztuk wideo”.

Reżyser i scenarzysta filmu „Sojalizm” („Soyalism”). Autor książki „Władcy jedzenia”. Książka ukazuje się właśnie na polskim rynku księgarskim nakładem wydawnictwa Agora.

Reżyser filmu „Wolna miłość” ("Easy love"). Zanim urodzony w 1976 r. w bońskiej dzielnicy Bad Godesberg Jandali zatrudnił sięjako menedżer eventowy w prywatnym klubie Stecken w Kolonii, był czeladnikiem kominiarskim i zajmował się medycynąalternatywną. Przez 6 lat był asystentem artystycznym prof. Marcela Odenbacha, po czym zaczął studia filmowe na Akademii Sztuk Medialnych w Kolonii. Od 2011 r. pracuje jako twórca i reżyser, jest również głównym opiekunem trójki swoich dzieci.

Reżyser filmu „Złota” ("Zlota"). Tomasz Knittel - reżyser filmów dokumentalnych i krótkich form filmowych. Twórca nagradzanego na festiwalach obrazu „Universam Grochów” opowieści o przemijaniu, o ludziach pozornie wykluczonych, dla których nie ma miejsca w nowoczesnej metropolii (m.in. nagroda publiczności na 34. Warszawskim Festiwalu Filmowym, 58. Krakowski Festiwal Filmowy ). Autor kilku filmów muzycznych m.in. Kapelmistrze, Polska - Path of Dance czy głośnej "Elektro_sondy", futurystycznego filmu muzycznego z udziałem czołowych zespołów polskiej elektroniki (m.in. Kamp, Rysy, Bokka).

director of the film "Jonathan Agassi Saved My Life". Born in Israel in 1970, Tomer Heymann has been directing documentary films and series since 1997. He screened and won awards at international film festivals, such as Berlinale, HotDocs, IDFA, and LAFF. They have been theatrically released around the world, making him one of the documentary film industry's leading directors. Cinematic and TV credits include "Paper Dolls","I Shot my Love","The Queen has no crown","Who's Gonna Love Me Now and "Mr. Gaga".

Reżyser filmu Pasterz ("Sheep hero"). Urodzony w Heesch w 1979 r. van Zantvoort skończył w 2003 r. Akademię Sztuk Wizualnych w Bredzie. W 2006 r. na amsterdamskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym miała miejsce premiera jego pierwszego dokumentu, Grito de piedra, który później transmitowało kilka stacji telewizyjnych. Drugi film pełnometrażowy, nakręcony we współpracy z telewizją VPRO A Blooming Business, wyświetlano już na największych festiwalach; film zdobył tuzin nagród, m.in. na festiwalu DOK Lipsk. Oprócz własnych dokumentów van Zantvoort produkuje także filmy innych reżyserów.

Reżyser filmu „Aquarela” ("Aquarela"). Reżyser, scenarzysta, operator, montażysta. Karierę zaczął w 1978 r. jako asystent operatorski, asystent reżyserski i montażysta w leningradzkim Studiu Filmów Dokumentalnych. W latach 1986-1989 studiował w Moskwie scenopisarstwo i reżyserię. W 1993 r. jego pełnometrażowy dokument „Biełowowie” zdobył nagrodę im. Jorisa Ivensa przyznawanąprzez VPRO oraz Nagrodę Publiczności na IDFA. Ma na koncie 10 filmów i ponad 100 nagród. Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej oraz Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej.

Reżyser filmu „Świadkowie Putina” („Putin’s Witnesses”). Urodził się w 1963 r. we Lwowie. W 1989 r. ukończył Wszechrosyjski Państwowy Uniwersytet Kinematografii. Jeden z najbardziej uznanych twórców i producentów filmu dokumentalnego w Rosji. Wyreżyserował ponad 30 filmów, za które otrzymał wiele nagród. Jest autorem filmu „Pod opieką wiecznego słońca”, zwycięzcy 13. edycji Festiwalu Filmowego Millennium Docs Against Gravity, który ukazuje realia życia w Korei Północnej. Manski jest producentem nagrody Lavrovaya Vetv (Gałązki Laurowej) przyznawanej najlepszym rosyjskim filmom dokumentalnym. W 2015 r. przeniósł się na Łotwę.

Juror w konkursie National Geographic na najlepsze zdjęcia. Artysta wizualny i teoretyk fotografii. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i prace wideo. Jego praktykę artystyczną można określić jako fotografię post-konceptualną. Absolwent Wydziału Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, doktorant na wydziale Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, wykładowca na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. Mieszka i pracuje w Warszawie. Prace prezentował na licznych wystawach w Polsce.