Zanim ich usłyszałam, byłam normalna

Elif, Sadii, Dary i Susan to cztery fanki boysbandów, szaleńczo zakochane w swoich idolach. Jedna kocha Beatlesów, druga fascynuje się Take That, kolejna The Backstreet Boys, a najmłodsza Elif podkochuje się w brytyjsko-irlandzkim One Direction. Podążanie za muzycznymi idolami to sens ich życia, zapewnia im radość i nowe przyjaźnie.

Fanki traktują swoich idoli jak ikony, ale nie są wcale histerycznymi i rozchwianymi emocjonalnymi nastolatkami. To pewne siebie, wrażliwe kobiety i mimo, że każda z nich jest w różnym wieku i reprezentuje inne pokolenie, z wielką powagą angażują się w swoje role. To dla nich lek na całe zło, bo cokolwiek się dzieje, ulubiony boysband jest dobry na wszystko. Co więcej, ma wpływ na poglądy, seksualność i związki, pomaga też przejść przez przełomowe momenty w życiu.

Film jest żywym portretem kobiet, które są pod wielkim wpływem muzyki i romantycznego uroku ukochanych boysbandów. Łącząc wywiady z materiałami archiwalnymi, animacjami i prywatnymi nagraniami, pokazuje coś więcej. To wnikliwe spojrzenie na to, jak otaczająca nas kultura kształtuje nasz wewnętrzny świat. Miłośnicy filmów idealizują ulubionych reżyserów. Dorośli mężczyźni tworzą fantastyczne drużyny sportowe i płaczą podczas wielkich finałów. Dlaczego więc fanki boysbandów są dziś często wyszydzane i odrzucane jako głupie i wrzeszczące nastolatki?